Hans Wijninga @ Doesburg LOC 17 >

Hans Wijninga (Arnhem, 1965) ‘neemt’ niet alleen een foto, maar wil ook daadwerkelijk deelhebben aan het tot stand brengen van die foto door gebruik te maken van verschillende technieken. In zijn fotografie gaat het gelijktijdig om registratie en interpretatie van een plek. Door een technische benadering weet hij moderne foto’s te maken die je meenemen naar een andere tijd.
 
Een nachtelijke wandeling door historisch Doesburg
Doesburg staat vol met monumentale gebouwen die door hun status niet meer van uiterlijk mogen veranderen. Het is mooi en aantrekkelijk, maar tegelijkertijd ook benauwend als je bedenkt dat het uiterlijk van die oude gebouwen hetzelfde moet blijven voor een hele lange tijd. De beelden die je van deze fascade maakt zijn voorspelbaar en moeten over het algemeen voldoen aan het romantische beeld wat van zo’n historisch stadje. Dat beeld wil Hans Wijninga zowel bevestigen als doorbreken. Met de moderne techniek van een 3D scanner scant hij het historische straatbeeld met daarin de contrasten van de moderne tijd. Uit de data die de scanner oplevert, selecteert hij zorgvuldig zijn composities die Doesburg op een unieke wijze laten zien.
 
www.hanswijninga.nl
 
Tijd(loos)
Tijd(loos) impliceert dat iets een eeuwigheidswaarde heeft, én het wil zeggen dat er geen tijd is, immers zonder tijd. In beide gevallen een contradictie. Tijd is een constante aanwezigheid; een 4e dimensie in het nu. Tijd en ruimte zijn een eenheid. Door foto’s te maken leg je het moment vast en wordt je je bewust van het tijdelijke.
Het niet aan tijd gebonden zijn is een zeldzaamheid, het negeren van de tijd lijkt een onmogelijkheid. De kloktijd die ons dagelijkse leven domineert laat weinig ruimte voor verveling, bezinning en reflectie. Wij kennen tijd als een vaste orde dat zich volgens het ritme van de zonnewende voltrekt en waaraan niemand zich kan onttrekken. Toch is tijd geen statisch gegeven. Bij de oude Grieken had de tijd twee gezichten; Chronos en Kairos. De meetbare tijd versus de gevoelsmatige tijd. Een wetenschappelijke benadering van tijd maakt inzichtelijk hoe kneedbaar deze vaste waarden zijn. De tijdservaring daarentegen lijkt juist per definitie niet vormvast en niet meetbaar.