Gerco de Rijter @Doesburg LOC17 >

Gerco de Ruijter
Sinds de tweede helft van de jaren tachtig onderzoekt fotograaf en beeldend kunstenaar Gerco de Ruijter (1961, Vianen) het landschap. Door zijn camera te bevestigen aan vliegers, ballonnen en hengels brengt hij de wereld in beeld vanuit standpunten die afwijken van ons gebruikelijke perspectief. De Ruijters werk toont ons raadselachtige en haast abstracte landschappen, waarin de menselijke maat concurreert met de natuur en herkenning samengaat met vervreemding. In zijn fotografie krijgt het traditionele landschapsbeeld een nieuwe dimensie.

Ogenblik
In Doesburg fotografeert de Ruijter de Hanzestad met een 360 graden panoramacamera. Deze stilstaande foto is het startpunt voor een film. Hij regisseert hierin een lange pen-beweging, een beweging in een bevroren moment. Het tijdsverloop wordt benadrukt door Field-recordings die aan het beeld zijn toegevoegd: geluiden van een voorbijvarend schip, vogels in het riet, een kerkklok die slaat, auto's die voorbijrijden. 
 
www.gercoderuijter.com
 
Tijd(loos)
Tijd(loos) impliceert dat iets een eeuwigheidswaarde heeft, én het wil zeggen dat er geen tijd is, immers zonder tijd. In beide gevallen een contradictie. Tijd is een constante aanwezigheid; een 4e dimensie in het nu. Tijd en ruimte zijn een eenheid. Door foto’s te maken leg je het moment vast en wordt je je bewust van het tijdelijke.
 
Het niet aan tijd gebonden zijn is een zeldzaamheid, het negeren van de tijd lijkt een onmogelijkheid. De kloktijd die ons dagelijkse leven domineert laat weinig ruimte voor verveling, bezinning en reflectie. Wij kennen tijd als een vaste orde dat zich volgens het ritme van de zonnewende voltrekt en waaraan niemand zich kan onttrekken. Toch is tijd geen statisch gegeven. Bij de oude Grieken had de tijd twee gezichten; Chronos en Kairos. De meetbare tijd versus de gevoelsmatige tijd. Een wetenschappelijke benadering van tijd maakt inzichtelijk hoe kneedbaar deze vaste waarden zijn. De tijdservaring daarentegen lijkt juist per definitie niet vormvast en niet meetbaar. 
De MIR verplaatst zich vanuit Doesburg naar de Wageningen University Research, waar twee kunstenaars een werkperiode vervullen. Aansluitend op beide projecten volgt er in de winter een lezing over de wetenschappelijke tijd en de ervaringstijd.